خبرگزاری حوزه | بازی ویدئویی و اغتشاشات | یکی از رسانه‌های محبوب در میان کودکان، نوجوانان و جوانان در دنیا و از جمله ایران، بازی‌های ویدئویی است؛ چراکه طبق تحقیقات انجام شده، ۶۰ درصد جوانان ایرانی علاقه بسیار زیادی به این بازی‌ها دارند.
از طرفی، یکی از جنجالی‌ترین مباحث دنیای بازی‌های ویدئویی، تأثیر خشونت بازی‌ها در رفتار بازی‌بازان هست. اما یک‌بار برای همیشه، آیا واقعاً بازی‌ها موجب خشونت در رفتار بازی‌بازها می‌شود؟
برای پاسخ به این سؤال، باید بفهمیم اصلاً منظور از این خشونت چیست؟
به‌طورکلی خشونت ناشی از بازی‌ها، یا به دلیل باختن و عدم آشنایی با مکانیزم‌های بازی است و یا ناشی از وجود محتوای خشونت‌آمیز در این بازی‌ها می‌باشد.
خشونت ناشی از شکست و باختن در بازی که بیشتر در بازی‌های آنلاین و رکوردی وجود دارد را تمام انسان‌ها در هر موقعیتی ممکن است از خودشان بروز بدهند. در واقع، این نوع خشونت، اختصاصی به بازی‌بازها ندارد؛ مثل طرف‌داران یک تیم فوتبال که پس از باختن تیم محبوبشان، شروع به پرخاشگری می‌کنند.
اما برای اطلاع از میزان تأثیر خشونت ناشی از محتوای بازی‌ها، باید بدانیم که خشونت بر دو نوع است؛ خشونت رفتاری و خشونت افکاری.
خشونت افکاری؛ یعنی بازی‌باز پس از اینکه مثلاً در بازی «رد دد ۲»، یک نفر را در محیط بازی با طناب بست و به طرز فجیعی با شاتگان او را کشت، در ذهن خود به اجرای آنها در دنیای واقعی فکر کند.
البته که بازی‌باز از این افکار خشونت‌آمیز لذت می‌برد؛ اما این به این معنا نیست که همیشه آن افکار را به خشونت رفتاری تبدیل کند و در دنیای واقعی آنها را به اجرا بگذارد.
از طرفی نباید این مطلب را انکار کرد که تکرار بیش از حد برخی از صحنه‌های خشونت‌آمیز مانند کشتن افراد بی‌گناه در بازی‌ها، بریدن سر، کندن اعضای بدن شخصیت‌های بازی و... ناخودآگاه منجر به ازبین‌رفتن قبح این کارها در ذهن انسان و عادی شدن این رفتار برای بازی‌بازها می‌شود.
به‌عنوان‌مثال، شخصی که در عمرش تجربه بازی‌های ویدئویی خشن را نداشته، توانایی انجام بازی‌هایی همچون «دوم اترنال» را نخواهد داشت یا حداقل با حالت انزجار آن را انجام می‌دهد؛ چراکه این حد از خشونت، با روحیات او منافات دارد.
همچنین، اکثر اغتشاشات اخیر را جوانان و نوجوانانی تشکیل می‌دادند که قبلاً در دنیای بازی‌ها، قبح رفتارهای خشونت‌آمیز را در ذهن خود از بین برده بودند و حس هیجان در بازی‌ها را در واقعیت هم به اجرا گذاشتند؛ مخصوصاً اگر به درجه سنی بازی‌ها توجه نشود که در حال حاضر هم کمتر کسی درجه سنی بازی‌ها برایش اهمیت دارد؛ به‌طوری‌که اگر درجه سنی بازی برای بزرگ‌سالان باشد، بیشتر ترغیب می‌شوند تا آن را برای یک‌بار هم که شده در اغتشاشات تجربه کنند!
منبع: اندیشه برتر - معاونت تبلیغ و امور فرهنگی حوزه های علمیه
نظر شما